Większość spośród 378 górnoeifelskich fragmentów łodyg liliowców zebranych z dolnej części warstw skalskich w Górach Świętokrzyskich wykazuje ślady drążeń endobiontów, lecz tylko ok. 20% z nich ujawnia ślady epibiontów. Liliowce te należą do pięciu gatunków opisanych na podstawie łodyg: Tantalocrinus scutellus Le Menn, 1985, Schyschcatocrinus creber Dubatolova, 1975, Gilbertsocrinus vetulus Moore and Jeffords, 1968, Pentagonostipes petaloides Moore and Jeffords, 1968 i Cycloocetocrinus sp. Zasiedlało je 19 gatunków epibiontów żywiących się zawiesiną. Należały do nich otwornice z rodziny Saccamminidae, koralowce Rugosa i Tabulata, ramienionogi z rodzin Cyrtinitidae i Productidae, organizmy opisywane jako 'mszywioły Ctenostomata', ' mszywioły Cylostomata', mszywioły Cystoporata i mszywioły Rhabdomesida?, liliowce oraz organizmy o nieokreślonej przynależności. Większość tych epibiontów była oportunistycznymi komensalami kolonizującymi liliowce za życia, a tylko nieliczne wykorzystywały martwe liliowce jako twarde podłoże do osiedlenia się. Przynajmniej niektóre epibionty wydają się być wybiórcze w doborze gatunku gospodarza.

Key words: Epibionts, crinoids, host−selectivity, Skały Beds, Eifelian, Holy Cross Mountains.

Edward Głuchowski [egluchow@wnoz.us.edu.pl], Wydział Nauk o Ziemi, Uniwersytet Śląski, ul. Będzińska 60, PL−41−200 Sosnowiec, Poland.